Van gletsjer klimmen tot dolfijnen zwemmen....

Hallo allemaal en welkom bij een nieuwe editie uit de verhalenreeks Monique en Bas downunder.
Het laatste wat jullie van ons gehoord hebben was vanuit Fox Glacier en nadat we daar een toch wel rustige St. Patricks-avond (Ierse koninginnedag) hadden was het de volgende morgen tijd voor het echte werk, we gingen de gletsjer van Fox bedwingen. Na zo`n 2 uur omhoog geklommen te hebben, waarvan het grootste gedeelte door een broeierig regenwoud, stonden we dan aan de zijkant boven bij de gletsjer. Hier kregen we ijzeren punten onder onze schoenen gebonden voor de grip (net zoals dat je vroeger je eerste houten schaatsjes onder je laarzen bond) en konden we de reusachtige ijsmassa betreden. Een gids ging onze groep (10 man/vrouw) voor en met een pikhouwel sloeg zij een pad door het ijs heen. Al met al zijn we zo`n 4 uur op het ijs gebleven en hoewel we genoeg kleding mee hadden in onze day-packs konden we het af in een 3 kwartbroek en een longsleeve, het was namelijk weer eens prachtig mooi weer. Fantastisch om daar over die gletsjer te lopen, wetende dat die constant in beweging is. Daardoor weet ook de gids van te voren niet wat voor route je gaat doen, je gaat gewoon de gletsjer op en ziet wel waar je uitkomt. `s Avonds zijn we nog even naar Lake Matheston gereden waar de bergen zo mooi in schijnen te weerspiegelen, maar door de bewolking viel er helaas weinig te zien. De volgende morgen op tijd op pad met het Fordje want we hadden een lange dag rijden voor de boeg. Via schitterende bergwegen langs de westkust gereden om uiteindelijk in Queenstown uit te komen. En als je wilt bungyjumpen moet je dat hier doen, dus gelijk maar even geboekt voor de volgende dag. Leuke deal kunnen maken waardoor Monique gratis meemocht als toeschouwer. (kost anders $50,- omdat het in de middle of nowhere is en je er niet met eigen vervoer kunt komen). Dus donderdag in een bus vol zenuwachtige medejumpers naar een gebergte om uiteindelijk vanuit een klein hokje op 134 meter boven de Nevis-rivier aan een elastiek de diepte in te duiken. Met een vrije val van 8,5 seconde geeft dit dan ook een gigantische adrenalinekick! Eenmaal terug in Queenstown wilden we `s avonds het uitgaansleven daar wel eens uittesten, dus in een kroeg afgesproken met een paar Nederlandse meiden die we ontmoet hadden bij het bungyjumpen. Het was allemaal even gezellig en er speelde ook nog eens een ontzettend goeie band....tot het 12 uur werd, oftewel goede vrijdag. Op deze dag geldt er namelijk in heel Nieuw Zeeland een verbod op verkoop van alcohol en ook de kroegen moeten dan gesloten blijven. Dus dat werd geen latertje die avond! De volgende dag wilde Monique de rijkwaliteiten van ons Fordje wel weer eens uittesten onderweg naar Te Anau. Maar ondanks goede vrijdag werkt het politieapparaat hier dan evengoed wel, dus als die dan een rood fordje langs zien scheuren met 67 waar je 50 mag.... dan sta je dus langs de kant en kost het centjes. ($120 om precies te zijn). `s Avonds maar weer eens een paar potjes skip-bo gespeeld (staat ondertussen 7-2 voor Monique, voor degene die de statistieken bijhouden) en zaterdagmorgen ging Monique een kanotocht doen door de Doubtful Sounds (fjorden). Dit schijnt nog mooier te zijn dan de bekende Milfordsounds, alleen een stuk minder toeristisch. En als je de foto`s ziet kan dat best nog wel eens kloppen. Ze heeft in ieder geval een prachtig mooie dag gehad. Zelf had ik mezelf een snipperochtend gegeven en ben `s middags een 4wd Quad-tour gaan doen. Ook geweldig, via weilanden, rivierbeddingen en paden met keien uiteindelijk naar de top van een vrij hoge berg gereden. De zondag was weer een rijdag, via een scenic-route bijna 450 km afgelegd om van Te Anau naar Dunedin te rijden. Onderweg diverse keren gestopt om dingen te bekijken, zoals de eerste stad van Nieuw Zeeland en het meest zuidelijke puntje van het zuidereiland. We waren ook al op het meest noordelijke puntje van het noordereiland geweest dus we hebben NZ nu van boven tot beneden gezien! Ook zijn we nog langsgeweest bij de Westfriese bollenbedrijven Haakman en Triflor, maar omdat het 1e paasdag was, was er niemand aanwezig. Uiteindelijk `s avonds laat in Dunedin aangekomen en dus weinig meer gedaan. Ook hier vieren ze 2e paasdag zodat er de volgende morgen in de stad ook weinig te beleven viel. Wat je in Dunedin wel hebt is de stijlste straat ter wereld (26%) en wij dachten als ons Fordje dan de natste straat niet aankan (zie vorig verhaal, 90 mile beach) laten we het dan maar op de stijlste straat proberen. En dat lukte dus wel zonder problemen. Hierna weer een stuk rijden voor de boeg, we wilden namelijk nog door naar Mount Cook, waar we de volgende morgen een wandeling hadden gepland. Schitterend om deze gigantische berg (grootste van NZ) voor je te zien opdoemen in de ondergaande zon. De andere morgen dus een stuk gelopen daar, tot we bij een gletsjermeer kwamen waar de ijsschotsen in ronddreven. De mist tussen de bergen trok inmiddels op dus we liepen weer rond met prachtige uitzichten om ons heen. Dat is het mooie van Nieuw Zeeland, je bevindt je elke 100 km weer in een totaal ander landschap. Hiervandaan gingen we door naar Christchurch, na eerst nog gestopt te zijn bij Lake Tekapo. Christchurch is in principe onze eindbestemming voor NZ en ook de auto moest hier verkocht worden. Woensdag dus alle hostels langs om overal aanplakbiljetten op te hangen, waarna we nog even taart gegeten hebben met Mieke en Sonja Bakker uit Onderdijk die hier ook op reis zijn. Het was Mieke haar verjaardag, vandaar. Hierna zijn we nog doorgereden naar Kaikoura waar we de volgende morgen met dolfijnen wilden gaan zwemmen. Daarom donderdagochtend weer zo`n apepakkie (wetsuit) aan en met de boot het water op. Al snel voeren we tussen een onwijze hoeveelheid dolfijnen dus wij het water in. De dolfijnen hadden echter niet zo`n zin om met ons te zwemmen en gingen er keer op keer vandoor als wij het water in kwamen. Misschien toch eens een ander merk deo proberen. Maar het was wel een belevenis om mee te maken. Op de terugweg nog even in Hanmer Springs gekeken maar behalve de vele thermal pools vonden wij daar eigelijk weinig te zien. Vrijdag hebben we vooral besteed aan het schoonmaken van de auto en enkele proefritjes met potentiele kopers gemaakt. Maar nog niet verkocht aangezien hij geen stuurbekrachtiging heeft waar de meeste op afknapten. `s Avonds weer afgesproken met Mieke en Sonja, die met nog een aantal mensen ook weer in de stad waren. En dat was weer een gezellig avondje. Toch moesten we er zaterdag weer op tijd uit want er zou weer een koper komen. Maar die liet het in eerste instantie afweten en we begonnen hem al redelijk te knijpen want we wilden toch ons karretje wel verkopen. Gelukkig had hij zich verslapen en later heeft hij hem alsnog gekocht, weer een last minder dus. Nu is het zondag en onze laatste dag in NZ. Morgenochtend vroeg vliegen we naar Sydney en `s middags door naar Singapore. Dan is voor mij bijna klaar, donderdagavond vlieg ik terug naar Nederland en dan begint voor mij het reguliere leventje weer. Monique heeft nog even, zij gaat met Laura (die zaterdag aankomt) nog 3,5 week Maleisie verkennen, wat ook gewoon via deze site te volgen is. Wat mij betreft wil ik iedereen bedanken voor de leuke reactie`s die jullie achter gelaten hebben en we zien elkaar weer in Nederland!

Groetjes van Monique en Bas.