Kilometervreters

Na de derde etappe van onze georganiseerde reis te hebben afgerond is het weer tijd voor een update. De derde etappe hield in dat we van Alice Springs in 6 dagen richting Adelaide zijn gereisd. Deze trip kan eigenlijk maar op een manier omschreven worden en dat is kilometersvreten. Vele lange uren in de bus om bij de volgende bestemming te komen. Maar ik zal bij het begin beginnen. In Alice Springs hadden we twee dagen vrij. Heerlijk om weer eens lekker uit te kunnen slapen en geen wekker om 5 uur te hoeven zetten. We konden echt de batterij weer even opladen. De eerste dag in Alice eigenlijk niet veel gedaan, uitslapen, internetten en weer vroeg naar bed. De tweede dag in Alice ook zeer relaxed, heerlijk een terrasje gepakt aangezien we toch even moesten genieten van het feit dat we tijdelijk weer in de bewoonde wereld waren. En om toch het idee te hebben dat we actief bezig zijn geweest in Alice een sunset kameeltripje geboekt. Dus om half 6 werden we opgehaald en naar een kameel-boederij gebracht. Daar stonden deze oh zo charmante beesten op ons te wachten. In totaal waren we met zo'n 10 personen, dus Bas en ik moesten samen een kameel bestijgen. Best een aparte gewaarwording om een uur lang op een kameel door de woestijn heen te waggelen. Maar best relaxed zo aan het eind van de dag. In Australie zijn heel veel kamelen, deze beesten zijn ooit door Afghanen naar Australie vervoerd, zijn ontsnapt uit gevangenschap en blijkbaar zijn ze heel goed in voortplanten aangezien het totale aantal kamelen nu op 600.000 wordt geschat, dus een kameeltochtje in Australie is niet echt een rare bezigheid. 's Avonds zijn we nog even wezen eten in ons stamrestaurant (ja in 3 dagen hebben we dat al voor elkaar gekregen). Dit is vooral te danken aan de fantastische dameswc in deze kroeg (vol met posters van alleen maar lekkere mannen, mogen jullie raden hoe de herentoilet eruit zag). En aangezien het de laatste avond in Alice was, moest er ook nog even geborreld worden, dus naar de Bojangels, waar een aantal van jullie ons misschien wel live in de kroeg hebben zien zitten. Het is volgens mij de enige kroeg waar het normaal is om met een phyton (slang) om je schouders een biertje te drinken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Zondagochtend ging is ons wekkertje weer vroeg om aan de volgende trip te beginnen. Deze bracht ons de eerste dag naar Kings Canyon, met een bus vol, dus met de benen in de nek de eerste paar honderd km van de trip afgelegd. Kings Canyon is vooral heel mooi om te lopen, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. En zoals wij gewend zijn, ook dit keer waren de weersgoden ons goed gezind, dus heerlijk een dik pak wolken in de lucht en weinig zon. En jullie denken, dat klinkt niet heel best, nou in de geval is het het beste wat je in de Kings Canyon kan wensen. Want 6 km lopen (en klimmen) in de brandende zon bij ruim 40 graden is geen pretje. Nadat we weer veel mooie uitzichten gezien hadden, was het weer tijd om verder te rijden, naar Yulara, ons kamp voor die avond. Onderweg al de eerste aanblikken van de Uluru (Ayers Rock) gezien en precies op tijd om vanaf een uitkijkpunt naar de zonsondergang de kijken. Na een lekkere aussie BBQ ben ik die avond in mijn swag (soort bedrol/canvas slaapzak) onder de sterrenhemel in slaapgevallen. Heerlijk om buiten te slapen en midden in de nacht wakker worden is dan ook geen straf want het biedt een super mogelijkheid om de Southern Cross (de sterren op de australische vlag) te bekijken. De volgende ochtend moesten we vroeg uit de veren om de zonsopgang bij de Uluru te bekijken, in de opkomende zon zie je de rots van kleur veranderen, wat een mooie ervaring is. Na dit met zo'n beetje alle toeristen die in het gebied aanwezig waren te hebben bekeken hebben we een lange wandeling om de rots heen gemaakt. Heel indrukwekkend hoe groot en hoog het is. De Uluru kan ook beklommen worden, maar de Aboriginals hebben dit liever niet omdat de rots als heilig wordt ervaren. In ons geval was het gelukkig geen dillema of we het wel of niet moesten doen aangezien de klim gesloten was ivm harde wind. Maar ook vanaf de grond was het al een hele ervaring. Maar het national park heeft meer te bieden dan alleen de Uluru, dus op naar de Olga's. Ook grote rotsen, waar we tussendoor hebben gewandeld. Het begon langzamerhand behoorlijk heet te worden, dus waren we allen zeer blij met de mogelijkheid om de middag naast het zwembad door te brengen. Eind van de middag zijn we weer richting de Uluru gegaan om het informatiecentrum te bezoeken en weer een stuk te lopen. En om 19.00 uur het beste gedeelte van de dag, de zonsondergang bekijken ondergenot van champagne. De groep was inmiddels behoorlijk uitgedund (nog maar 9 over, aangezien een deel alleen mee was voor een 2 daagse trip) dus dat was meer champagne voor ons. De zonsondergang gaat net als de opgang gepaard met vele kleur veranderingen en dan blijkt een rots toch zeer fotogeniek. 's Avonds nog wat spelletjes gedaan met de groep om vervolgens weer onder de sterren in slaap te vallen. Dinsdagochtend weer op tijd de wekker aangezien er een lange tocht op het programma stond, namelijk naar Cooper Pedy. Dat is letterlijk in de middle of nowhere en onderweg kom je dan ook niet veel tegen. Cooper Pedy is een opal-mijnstadje waar het verschrikkelijk warm kan worden in de zomer, normaal zo'n 40 graden maar het kan nog veel warmer worden. Om tegen deze hitte bestand te zijn, zijn de meeste huizen onder de grond gebouwd. Nou ja, in een berg, maar het zijn net grotten, heel apart. In dit stadje een rondleiding gehad, waaronder een bezoek aan een ondergrondse kerk. Deze avond met de groep lekker gegeten bij een pizzaria, nog even spelletje pool gespeeld om vervolgens in contrast tot de avonden ervoor onder de grond in slaap te vallen.
Woensdag weer een lange rijdag voor de boeg, in de richting van Flinders Range. Deze dag zijn we na ruim 10 dagen eindelijk van de Stuart Highway af, deze highway is de enige weg die van Darwin helemaal naar het zuiden gaat. En wij hebben iedere km die deze weg kent afgelegd. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Rawnsley Park waar we deze nacht gingen slapen. 's Avonds heerlijk bij een kampvuurtje gezeten en verder niet veel gedaan. Donderdag stond er na al het rijden eindelijk weer een actieve dag op het programma. In Wilpena Pound hebben we een hike van 6 km gedaan naar de top van Mount Ohlssen Bagge, dit leverde vooral veel mooie uitzichten op. Na de lunch weer in de bus gestapt om verder te rijden naar Parachilna. Onderweg continu stoppen om Kangaroos en Emu te spotten, een mooie bezigheid. Wel was het een raar idee om 's avonds deze beesten als diner geserveerd te krijgen. Maar we moeten bekennen, Kangaroe is prima te eten. Parachilna is een heel klein plaatsje (6 inwoners) en bestaat eigenlijk voornamelijk uit een hotel. In dit hotel 's avonds even een paar bierjes gedronken en met de locals gepraat. De volgende dag was alweer de laatste dag van onze trip, de laatste rit naar Adelaide. We begonnen deze ochtend bij een grot waar we weer eens rock art van de aborginals konden bekijken. Vervolgens zijn we naar Clare Valley gereden waar het tijd was voor een alcoholische versnapering in de vorm van een wijnproeverij. Na de lunch weer de bus in en richting Adelaide. Hier aangekomen betekende dat onze trip achter de rug was en dat wij in de afgelopen 14 dagen ruim 5000 km hebben afgelegd!! Eindelijk konden we onze spullen weer eens voor langer dan 1 nacht uitpakken dus we waren blij we in Adelaide waren. 's Avonds met onze groep uit eten als soort van afscheid. Nog geprobeerd om daarna het nachtleven te gaan verkennen, maar met als enig schoeisel slippers of bergschoenen bereik je in deze stad niet veel. Dus het werden een paar borrels in een kroeg en helaas niet dansen tot de morgen komt. Zaterdag een heerlijke rustige dag gehad, een beetje gewinkeld en 's avonds had er een groepsgenoot voor ons in het hostel gekookt. Dit werd een gezellig avondje en dan kan natuurlijk een spelletje skip-bo niet ontbreken. Voor zondag hadden we een dagje strand op het programma staan, aangezien het hier 38 graden was, een prima plek om te vertoeven. Na een van de schaarse schaduwplekken gevonden te hebben, konden wij ons hier prima vermaken. 's avonds de tassen weer ingepakt omdat de volgende trip geboekt was. Maandagochtend werden we in alle vroegte opgehaald voor een 2-daagse tour naar Kangaroo eiland. Een gids met een echt surfdude uitstraling die nog eens behoorlijk prettig gestoort bleek te zijn, zorgde voor 2 super dagen. Na aangekomen te zijn op het eiland met de ferry eerst richting Prospect Hill waar we een goed uitzicht over het eiland hadden. Na de lunch richting het strand wat in de hitte een heerlijke plek was, ondanks het extreem koude water (niets tussen Kangaroo eiland en Antartica). Hier onze bodyboard kunsten proberen te vertonen en verder lekker genieten. De volgende bestemming was Sealbay waar een grote zeeleeuwen kolonie op het strand is gehuisvest. Die beesten zijn zo grappig om naar de kijken. Officieel zouden we aan het eind van de middag gaan sandboarden, maar hier was het veel te warm voor, dus op naar een volgende strandje, tot dat het tijd was om te eten. Uiteindelijk waren we blij toe dat het zo verschrikkelijk warm was 's middags want dat gaf ons de mogelijkheid om 's avonds te gaan sandboarden en onder de sterrenhemel in de spotlights van de maan is het een nog leukere ervaring. En ook hier blijken wij beide natuurtalenten, zonder gebroken botten, wisten we allebei met hoge vaart veilig beneden te komen. Onwijs leuk om te doen. Na dat we met de hele groep nog even rollende de zandduin af zijn gegaan, was het toch hoog nodig om al dat zand van onze lijven te spoelen en volgens onze gids kon dat niet beter dan 's avonds om 10 uur nog eens van een pier in het ijskoude zeewater te springen. Na dit avontuur nog op zoek naar Pinguins en toen zat het programma van de eerste dag er op. Maar dat betekende niet dat de lol van de avond al over was, onderweg terug naar het hostel lag er een jeep op zijn kant, die op de heen weg nog overeind had gestaan. Volgens de gids was dit een trucje om de verzekering op te lichten, dus werd het idee opgevat om hem met de groep weer rechtop te zetten, maar niet voordat er eerst een groepsfoto boven op de jeep was gemaakt. Al met al behoorlijke hilariteit, maar geen succes met de weinig mankrachten die ons groep had. Na het nuttigen van een paar biertjes was het weer tijd om onder de sterren in slaap te vallen.
De tweede dag van onze trip begon met een bezoek aan de Remarkable Rocks, een steenformatie in mooie vormen. Hierna door naar Admirals Arch om weer een zeeleeuwen kolonie te bezoeken. Vervolgens door het national park heen gereden aan de oostkant van het park. In december is Kangaroo eiland geteisterd door hevige bosbranden en is met name dit national park voor een groot deel verwoest, meer dan 70% is verbrand en dat is toch wel een heel apart gezicht om tussen door te rijden. Er wordt geschat dat deze branden ook aan meer dan 10.000 kangaroo's het leven heeft gekost. Voor de lunch zijn we naar de Noordkust van het eiland gereden, waar we bij een mooi strand ook nog even hebben kunnen zwemmen. Helaas was onze trip weer bijna ten einde en moesten we terug richting de ferry. Om 8 uur waren we weer terug in Adelaide, waar we weer rustig een avondje op tijd naar bed konden.
Nu is het woensdag ochtend, de 20ste en gaan we zo Adelaide verlaten. We gaan een wicked camper huren en hiermee richting Melbourne. Dit allemaal heerlijk rustig op eigen houtje, wat ook wel weer lekker is voor de verandering.
Verder willen wij jullie allen heel hartelijk bedanken voor alle berichtjes en emailtjes die wij van jullie ontvangen, leuk om toch goed op de hoogte te blijven van alles wat thuis gebeurd.
Groetjes Bas en Monique