In the Jungle the mighty Jungle.....

Zo, hier dan eindelijk een verslag van alle gebeurtenissen vanuit Maleisie. Vorige week maandag hebben we de bus vanuit Singapore gepakt en richting Melaka gereden. Melaka is een oude Nederlandse kolonie geweest, dus wij gingen op zoek naar de VOC mentaliteit. Veel meer dan een Dutch square, een stadhuys, een een windmolen (die echt te nep is) kwamen wij helaas niet. Maar Melaka was wel een leuk stadje om Maleisie mee te beginnen. De stad verkend door middel van een stadswandeling en tenslotte heerlijk gegeten. Dat heerlijk eten dat is voor ons in de meeste gevallen gewoon westers, zijn toch niet echt van het asiatische eten en noemen het onderling al ons Azie dieet, een stuk effectiever dan Sonja Bakker in onze ogen. 's Avonds nog even gezellig zitten borrelen met een jongen uit ons hostel en zo kwam onze eerste dag Maleisie tot een geslaagd einde. Dinsdag eerst nog even door Melaka gestruind om vervolgens de volgende wereldstad aan te doen, Kuala Lumpur (KL). Helaas zat het ons een keer niet mee met het weer, dus de regen kwam met bakken uit de lucht. Dus wat doen twee Hollandse dames dan het liefst...ja winkelen en in KL kan je dat het beste doen op de Chinees night market.
Onze bezoekje aan KL was maar voor korte duur, want 's ochtends op tijd uit de veren om de bus richting Cameron Highlands te pakken. Dit ligt meer centraal in het binnenland en zo als de naam het al zegt in zeer heuvelachtig gebied. Om 13 uur kwamen we aan in ons hostel en konden we nog mooi een middag tour door de omgeving doen. Dit hield in een bezoek brengen aan een rozentuin (alleen het uitzicht was boeiend), een chineze tempel, een honingfarm, een aardbeienfarm, een vlindertuin en tenslotte het gene waarvoor wij deze tour hadden geboekt de Theevelden. Cameron Highlands staan hier bekend om, dus wij als echte theeleuten moesten daar zeker langs. Het productieproces werd beschreven en ook hadden we de mogelijkheid om thee in te slaan (ja mam, ook dit jaar krijg je weer thee, begint bijna traditie te worden). 's Avonds een poging gedaan om in onze kamer een spelletje te doen, maar aangezien de kamer meer leek op een schuurtje van golfplaten, wilden de insecten graag meespelen, waar wij weer niet van gediend waren. Dus na een nacht met de hoofden onder de dekens heerlijk onder een koude douche. De geizers hebben ze hier in Maleisie nog niet uitgevonden, echt overal krijgen we een koude douche. Dat was een minder begin van toch een mooie dag. We gingen namelijk onze eerste jungle tocht ondernemen. Dus rugzak op, houten stok mee en een berg trotseren. Was soms even afzien maar zeker de moeite waard. 's Avonds de insecten ontweken door lekker lui een film te kijken in de "huiskamer" van het hostel.
Vrijdagochtend de bus weer gepakt om terug te keren naar KL. Daar weer een ander deel van de stad bekeken, de wel bekende Petronas twin towers (dit is het hoogste gebouw van Maleisie met 88 verdiepingen). Echt je voelt je zo klein als je daar onder staat.
En weer was ons KL bezoekje voor korte duur, zaterdagmiddag vlogen we richting een ander deel van Maleisie, Borneo. Dat is een eiland wat gedeeld wordt met Indonesie. Onze eerste bestemming hier was Kuching, de hoofdstad van de provincie Sarawak.
Kuching is niet echt mijn stad, het is klein, het stinkt en er zijn overal straatkatten, niet zo vreemd als blijkt dat kuching vrijvertaald "katstad" betekend. De eerste middag hier niet veel meer gedaan dan een beetje sightseeing. Wel hadden we het plan opgevat om weer eens goed te gaan stappen, het was tenslotte zaterdag. Helaas bleek dat toch niet echt mogelijk, mede omdat alles volledig uitgestorven was en omdat we het niet zagen zitten om als enige twee blanken tussen de locals aan de bar plaats te nemen. Normaal gesproken voor mij geen probleem, maar na ongeveer honderd keer bijna uit onze kleren gekeken te zijn, toch maar besloten dat ons hostel een betere plek was.
Zondagochtend maar weer eens vroeg uit de veren, er stonden een culturele tour op het programma, een bezoek aan een longhouse. Dat is hier in Sarawak echt een traditie. In plaats van een dorp te bouwen, wordt er naast een rivier of in de bergen een heel groot huis gebouwd met allemaal verschillende vertrekken. Iedere deur is voor een andere familie. Soms wonen er wel meer dan 200 gezinnen. Het was een hele ervaring om er rond te lopen. Het ziet er eigenlijk uit als een straat met houten huizen alleen is de straat niet van steen maar van bamboe en zweeft de straat zo'n meter boven de grond op palen. We werden zeer hartelijk ontvangen en zo zat ik om 10 uur zondag ochtend al aan de rijstwijn. Na deze ervaring weer terug naar Kuching waar we de middag hebben besteed aan het regelen van de nodige trips en hostels voor de rest van onze trip. Na onze azie dieet weer even kracht bij te zetten door flink te bunkeren bij de plaatselijk Mac, heel lui een bioscoopje gepakt om weer een avond vertier te hebben.
Vandaag, maandag, zijn we vroeg met een lokale bus richting het Bako National Park gereden. Dit is iedere keer weer een ervaring, echt alles rammeld, kraakt en piept. Maar heelhuids aangekomen bij de oever waar vandaan we een boottochtje hadden naar het park. Ook al was het tochtje kort, zeer zeker de moeite waard. Daar op het water, met de zon hoog aan de hemel, vissers druk bezig met de netten uit hun bootje gooien en de dolfijnen voor de boot uitzwemmen besef je hoe geweldig reizen is.
Bako National Park is vooral Jungle, dus veel anders dan een jungle tocht stond er niet op het programma. En na de excessen bij de Mac de dag er voor was het zeker weer tijd voor een beetje beweging. Enigzins onverantwoord bleek het wel, maar dit lag meer aan onze eigen voorbereiding. Aangezien het hostel waar we slapen niet veel meer te bieden heeft voor ontbijt dan witte toast zonder beleg en wij als lunch alleen een appel een een paar crackertjes hadden was het in de hitte van ruim 30 graden en volle zon behoorlijk afzien, maar wel onwijs mooi om te doen. Liters zweet over ons voorhoofd en klimmen en klauteren over boomstammen op zoek naar de neusaap. Helaas had de aap niet zo zin om zich aan ons te vertonen. Net toen we op het punt stonden het op te geven met de gedachte dat het in iedergeval niet aan onze inspanning lag (de lonely planet adviezen goed opgevolgd), was daar dan toch die ene neusaap. Helemaal voldaan, blij en zeer afgemat konden we met een gerust hart afscheid nemen van het Baka National Park. Terug bij de bus, zagen wij deze helaas precies voor onze neus wegrijden (Maleisie en bus tijden zijn geen goed combi, is niet te vertrouwen). Gelukkig was er een hele aardige man die ons aanbood om ons een lift te geven. Dit ritje hield zelfs in dat we nog naar een nabij gelegen plaatsje gingen om de grootste chinese tempel van de omgeving te bekijken, echt mazzel dus.
Vanavond hebben we ons, na het strafkamp van vandaag, maar even getrakteerd op een heerlijk uitgebreid diner zodat we er weer tegen kunnen. Zo gaan we lekker ons bedje op zoeken om morgen weer op tijd op te staan om het vliegtuig naar Kota Kinabalu te pakken. Dit ligt meer naar het oosten op Borneo en daar vandaan zullen we een bezoek brengen aan het expeditie robinson eiland en ook een 3 daagse jungle tocht doen (ja we durven het nog steeds aan, maar zullen meer eten en drinken).
Dus die ervaringen worden in het volgende verhaal weer verteld.

Ps. Ook deze keer weer geen foto's. Ik heb echt ruzie met de camera in combinatie met deze computers, dus wordt hopelijk nog vervolgd....