Finding Nemo!!!

Het vorige bericht is ondertussen alweer gedateerd, dus het wordt weer tijd voor een nieuwe episode van Bas en Monique Downunder. Wel een zeer lange episode deze keer (krijg je na 8 dagen ;)). Dit verhaal beginnen we in Arlie Beach, waar we het laatste verslagje getikt hebben. Dit was het beginpunt van onze zeiltocht naar de Whitsundays, een eilanden groep. We vreesden een beetje voor het weer, maar zoals bijna gewoon begint te worden, klaart het weer op zodra wij aan onze activiteit beginnen. Dus met volop zon, aan boord van de "Habibi", onze boot voor de komende twee dagen. De groep betrof een gezelschap variërend in leeftijd van 20 tot 40. Totaal 26 personen, waarvan het merendeel Engels en Iers, oftewel wij waren aan boord van een partyboot. Er kwam een extreme hoeveelheid bier en witte wijn (zeer populair onder backbackers, komt in zakken, is goedkoop en niet te zuipen) aan boord, dus de trossen konden los. De boot was een zeiljacht, die de wereld al rond geweest is. Vanwege de wind bleven de zeilen laag, maar de motor draaide overuren. De omgeving was prachtig, vele eilanden allemaal even groen. Soms een turtel (grote schilpad, en dan bedoel ik ook echt groot) als uitzicht en verder vooral veel water. De eerste avond vooral drinkend en socializend doorgebracht om de groep een beetje te leren kennen. Allemaal erg gezellig, alhoewel sommige het iets te gezellig hadden en niet helemaal realiseerden dat zij op een boot moesten slapen wat inhoud dat het continu blijft bewegen. Dus zoals wij als verstandige Nederlanders natuurlijk wel doen, op tijd stoppen met drinken, en onze bedje opgezocht. Nou ja bed, een matras in een bloedheet hok (2 bij 3 hooguit), boven de motor. De hield in dat er vrij weinig geslapen werd en het bovendek de best plek van de boot was. Maar ook houten bankjes en extreme wind zijn ook geen ultieme omstandigheden, maar het is wel een ervaring. 's Ochtends richting Whitehavenbeach gevaren waar we mooi uitzicht hadden over de Whitsundays, tevens wezen zwemmen. De brengt nog hilarische momenten met zich mee, aangezien het hier Stingerseizoen is, dat zijn Jellyfish, die bij een beet behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn. Dus een heel charmante wetsuit aan en in het water. Na weer een stuk gevaren te hebben, en veel, extreem veel geschommel overwonnen te hebben (zeeziek als resultaat) bij een mooie baai aangekomen waar we onze snorkelkunsten konden vertonen. Het is zeer zeker een wonderbaarlijk mooie onderwater wereld, lange leve de Great Barrier Reef. Het is alsof je in een aquarium aan het zwemmen bent, zoveel vissen om je heen. Wij druk op zoek naar Nemo, maar helaas, couldn't find him. Met de hele club daarna Cricket gespeeld op een verlaten zandbank, om daar ook een fantastische zonsondergang te aanschouwen. De tweede avond op de boot ging er gelukkig is rustiger aan toe en bleek het slapen ook beter te gaan (beginnen zeebenen te krijgen). En hoe is het mooier wakker worden dan direct 's ochtends het water in plonzen om alle kleuren van de regenboog in vissen aan je voorbij te zien zwemmen. Helaas was hiermee ook onze trip weer ten einde. Een groepsfoto als eindresultaat konden we eindelijk weer vaste grond opzoeken.
Terug in Arlie Beach direct onze tassen gepakt om door te reizen naar de volgende bestemming, Townsville/Magnetic Island. En lieve vriendinnetjes, ik begin wel heilig te geloven in de werking van onze beschermheer Christoffel, want zodra ik vergeet om mijn ketting om te doen, levert dat busproblemen op. Dat was het geval in bij onze vorige pech en nu deed de airco het niet. Niet zo'n ramp zou je denken, maar wel in Australië en vooral hier in het noorden. Het kan hier behoorlijk warm worden.
In Townsville aangekomen direct de ferry gepakt naar Magnetic Island. Een eiland wat grotendeels bestaat uit National Park en dus met name te voet verkent dient te worden. Wij verbleven hier in een relaxt hostel, waar we in een soort houten cabin sliepen, toevallig met een paar andere Hollanders. Hier 's avonds lekker gegeten en biertjes gedronken met een paar Ieren die we gedurende onze trip continu blijven tegenkomen. Na een goede nacht slapen was het dan eindelijk Australian Day, dus 26 januari. Dit moet natuurlijk op een toepasselijke manier gevierd worden. Voor ons was dat een kennismaking met veel van Aussie wildlife. En met kennismaken bedoel ik dan niet van een afstandje toekijken, maar echt ervaren door het gewoon vast te houden. Dus daar stonden we dan, met een krokodil in de handen, een slang om de nek en een kakadu op de schouders. En ja, als jullie het niet geloven, er zijn foto's gemaakt. Vooral mijn angstige gezicht is heel fotogeniek. Na deze heftige ervaring de dag iets rustiger voortgezet door te gaan skip-bo-en en ter ere van australiaday, een spelletje coconut bowling. Kunnen het toch beter bij skip-bo houden blijkt. En wat is Aussie dag zonder een Oz-bbq, dus alles onder het genot van een paar goeie bbq worsten. 's Middags heb ik nog even wat inspanning verricht door naar een fort te klimmen met mooie uitzichten over Magnetic Island. Behoorlijk overhit terug bij het hostel, om even een tijdje uit te puffen. Bas had het wat dat betreft beter bekeken en heeft de dag relaxt doorgebracht. 's Avonds even rondje door het dorpje gelopen om daar de mooiste sterrenhemel te zien. Ongelofelijk zoveel sterren, om uren naar te kunnen staren. Maar helaas, er moest nog gegeten worden. Dus terug naar het hostel, waar we direct mee konden doen met een Aussiequiz.
Ook aan Magnetic Island komt weer een einde, dus door naar de volgende bestemming: Mission Beach. Daar kwamen we rond een uur of drie 's middags aan. Werden weer keurig opgehaald door het hostel, wat vooral in dit geval geen overbodige luxe bleek. Het hostel was 14 km vanaf het stadje, en letterlijk in de middle of nowhere. Midden in het regenwoud, wel een fantastische mooie locatie. Een goeie plek om met een boek in het "treehouse" op de bank neer te ploffen. Maar aangezien dat niet de ideale tijdbesteding is voor langer dan 1 avond, hebben we de volgende dag scooters gehuurd. Nou ja, scooters, voor mij wel, keurig een 50 cc. Maar Bas kreeg iets zwaarder geschut mee, een 125 cc. En dat gewoon met slippertjes en korte broek. Bas in zijn element, want eindelijk weer iets met wielen wat hij zelf mocht besturen. De hele dag heerlijk rond gecrost door Mission Beach en op zijn tijd bij plekken gestopt om een wandeling te maken of om van het uitzicht te genieten. 's Avonds maar weer eens een spelletje skip-bo gespeeld, wat ik beter niet had kunnen doen aangezien Bas er steeds beter in wordt en ik mijn voorsprong in keren winst aardig ben kwijt geraakt, maar dat houdt het spannend. Ik ga zeker die Downunder Bokaal naar Amsterdam halen. Dinsdagochtend de scooters weer ingeleverd en direct door naar de bus om naar het eindstation aan de Oostkust te rijden, onze laatste Greyhound rit. In Cairns aangekomen ingecheckt in ons hostel om direct daarna maar eens een winkelcentrum uit te checken. Soms moet er toch geshopt worden, of nog radicaler een outback-proof-coupe aangemeten worden. Dit hield in dat Bas de eerste de beste kapsalon is binnen gelopen en daar zijn blonde lokken heeft achtergelaten. Moet nu helemaal twee keer kijken als ik hem zoek. 's Avonds maar weer eens uit eten (ja voor 2,40 euro gewoon een hele maaltijd) en op tijd naar bed.
Gister stond er weer een trip op het programma, Cape Tribulation. Dit is een bijzondere plek aangezien het regenwoud hier het meest dichtbij de great barrier reef ligt. Dus twee world heritage sites naast elkaar. 's Ochtends met een busje opgehaald om naar de eerste stop te rijden, de Morssman gorge, hier een korte wandeling gemaakt. De tweede stop was de Daintree Zoo, waar vooral de aanwezige krokodil behoorlijk indrukwekkend was, met name toen deze besloot om uit het water op te springen. De volgende stop was eveneens een rainforest walk, onderbegeleiding van een zeer vakkundige gids, waardoor we veel te weten zijn gekomen van alle aanwezige flora en fauna. Onze lunch hebben genuttigd bij Cape Tribulation Beach, alhoewel er niet veel meer te zien was dan strand en bomen. Op de terugweg richting Cairns een boottocht gemaakt over de Daintree river, op zoek naar krokodillen. En wel geteld 1 gespot, een vrouwtje die op haar nest lag, wel vele vleermuizen gezien. Terug in Cairns bleek het weer te gieten van de lucht, (wederom hadden we tijdens de trip geluk en was het droog) en was de beste plek de kroeg.
Vandaag weer een druk programma, weer een trip: dit maal de Great Barrier Reef. Met een grote catamaran naar een platform in zee gevaren (en dit keer was Bas zijn maag niet bestand tegen de golven). Hier weer een charmante wetsuit aangetrokken en het water in. Eerst snorkelen om daarna gewoon echt te gaan duiken!!!! Dus de luchttank op de rug, en regel 1 (blijven ademen) goed in het achterhoofd onder water. Helaas bleek dit voor Bas geen optie omdat zijn oren niet bereid waren om mee te werken. Dus ben ik alleen naar de zee bodem afgezakt om Nemo te vinden. Dit onder begeleiding van een duikinstructeur die ons zeer nauwlettend in de gaten hield. En ja................. I found Nemo!!!! Een geweldige ervaring!! Veel koraal en nog meer vissen echt fantastisch. Gelukkig heeft Bas dit alles ook kunnen aanschouwen door dat het snorkelend allemaal ook heel mooi was. Na de lunch besloten dat 1 nemo niet genoeg was, dus ben ik voor een tweede duik het water ingedoken, weer helemaal top. Ik heb een nieuwe hobby!
Nu zitten we hier met zeebenen, alle verhalen te typen en is onze eerste maand officieel ten einde. De oostkust is verkend en als zeer mooi ervaren. Op naar deel twee van onze reis. Daar gaan we morgen aan beginnen, met een vlucht naar Darwin waar we zaterdag beginnen met een 14-daagse georganiseerde tocht van Darwin naar Adelaide, langs Kakadu NP, Alice Springs, Ayers Rock en nog veel meer. Dus het zal wederom genieten zijn!!!!