Op zoek naar 'the man of the jungle'

Het aftellen is begonnen, de grote ronde cirkel om de datum van mijn laatste vlucht begint heel, heel eng dichtbij te komen. Dus dat betekend dat ik bijna naar huis moet/mag. Heel dubbel gevoel, natuurlijk wil ik alles en iedereen thuis weer heel graag zien, maar ook wil ik het gevoel van niets hoeven (behalve zoveel mogelijk zien in zo weinig mogelijk tijd) en het fantastische weer niet missen. Dus de laatste dagen hier in Borneo/Maleisie daarom ook maar goed benut. En zoals al eerder beschreven gaat vakantie vieren niet altijd over rozen en is het soms best hard werken. Maar omdat wij van werken niet vies zijn, een tripje 'boot' jungle camp geboekt. Jullie zullen denken waarom doe je het jezelf aan, maar alles voor de Orang Oetang he....
Dus zo vertrokken wij zaterdagmiddag vanuit Kota Kinabalu naar Sandakan. Dit stuk nog als luxe paarden aangezien het niet heel ver van Kota Kinabalu is en wij dit toch heel lui even met het vliegtuig deden om ons een zes uur durende bustrip te besparen. Dus aangekomen in Sandakan hadden wij tijd genoeg om de stad te gaan verkennen. En om de toeristen te pleasen hadden ze een mooi kaartje gemaakt met daarop alle highlights van de stad. Dus gewapend met camera wij op pad om deze "heritage trail" te lopen. Het bracht ons bij wel hele bijzondere dingen.....(not) zo zagen wij op ons trip een begraafplaats (heel uniek....), een vervallen betonnen trap (alias the old stairs....) en last but not least de Maleisie fontein. Dit was overduidelijk het hoogtepunt, voornamelijk vanwege het feit dat het simpel en lelijk was en bovenal DROOG. Al met al dus een goede indruk opgedaan van het o zo boeiende Sandakan. Na simpel diner daarom maar vrij snel besloten dat het hostel de beste plek was, deze zaterdag avond dus voor de tv doorgebracht.
Maar zondag werd alles beter, de zoektocht naar Orang Oetangs kon beginnen. De beste manier omdat te doen is bij de plaatselijk 'Apeheul' Sepilok. Dit is een soort opvangcentrum voor bedreigde apen. Twee keer per dagen worden de dieren gevoed en kunnen alle toeristen toeschouwer van zijn. Dus zo stonden wij klaar met onze camera om alle caperiolen van deze beesten te kunnen vast leggen. En ik kan je vertellen ik vind ze helemaal geweldig, ze lijken zo enorm op mensen echt te grappig, vooral die handen (iets hariger maar verder lijken die heel erg op ons).
Met een voldaan gevoel konden aan de tweede missie beginnen, het spotten van Orang Oetangs in het wild, want dit was natuurlijk wel erg leuk maar is niet het echte werk. Dus we werden opgehaald om naar richting de Kinabantang river te gaan. De groep bestond uit 16 mensen en het bleek wel weer dat die Hollanders altijd op zoek gaan naar avontuur want wij waren weer eens goed vertegenwoordigd (7 in totaal). Maar wel erg gezellig.
Dus in een volgestauwd busje, een lange rit naar de rivier voor de boeg, toen nog even een bootripje van een uurtje tot we bij ons kamp aankwamen. Hier stonden de rubberen laarzen al op ons te wachten, hoezo charmant....Maar wel zeer nuttig aangezien blubber tot aan de kuiten meer regel dan uitzondering was. Maar zoals we al zeiden alles voor de "the men of the jungle". Het boottrip heen was niet heel veel belovend, sommige zien direct al de meest unieke dieren, maar met mijn wildlife "ongelukkigheid" wij natuurlijk weer niet meer dan een paar vogels. Dus met goede moed aan de avond safari begonnen volgens onze gidsen een perfect moment om wildlife te zien.... Dus dat werden vogels, vogels en vogels, bij alles kregen we uitleg in de trent van 'zeer veel voorkomend ras' wat wij ook wel konden bedenken nadat wij deze Ijsvogel voor de zoveelste keer zagen, maar de rest van de oogst was zeer mager. Dus toen maar terug naar het kamp om "lekker" naar bed te gaan. Ik zal even een beeld schetsen, houtenhutjes, oud/muf/vies/dun matras, 1 veel te klein en stinkend laken, geen kussen, gelukkig wel een muskieten net, en vooral een doordringde muffe lucht. Als je maar heel moe bent slaap je overal (not). Dus volgende ochtend vroeg uit de veren om wederom een bootsafari te ondervinden. Weer een zeer goed moment om wildlife te spotten en wederom alleen......vogels. Nou was onze boot ook wel een beetje ongelukkig want de andere boot had natuurlijk een veel betere scoren. Gelukkig maakte het heerlijk ontbijt (pannekoeken) een hoop goed en waren we in zeer goed moed aan de jungle trekking te voet begonnen. Onze gids deed zijn uiterste best en dat werd beloond, we zagen krokodillen, spinnen, vleermuizen en........THE MEN OF THE JUNGLE. Hoog boven en onwijs goed zichtbaar zat hij daar de Orang Oetang. Echt een onwijs moment, om ze in het wild tegen te komen. Borneo is een van de weinige plekken in de wereld om ze te zien, en ook daar is het geluk hebben. En eindelijk had ik dus Wildlife geluk. Met deze super ervaring in het achterhoofd de middag lekker gerelaxed bij het camp tot we om 5 uur weer een safari konden doen. Met een andere gids (met blijkbaar betere spot kwaliteiten) dit keer heel veel gezien en met name de Probiscis Monkey (Orang Belanda). Dat zijn apen met een hele grote neus en een dikke buik (vandaar de naam Belanda, vrijvertaald the Dutchmen). En deze apen komen alleen in Borneo voor. Terug bij het kamp hadden we nog extra geluk want een mama Orang Oetang had besloten om bij aanlegstijger een nest te bouwen voor haar en haar Baby aap, dus wij waren echt heel blij!!!
's Avonds stond er nog een night jungle trekking op programma, en hoe onprettig ik het ook vond al angstig toch in het donker op zoek naar alles wat kruipt en vliegt. De gids bleek een voorliefde te hebben voorals wat giftig was, wat ik dus niet al te prettig vond. Maar het resultaat was wel de moeite waard, een scorpioen, Tarantula (vogelspin), vogels, lizards, etc. Ik voelde me wel een held, maar was o zo blij dat ik weer veilig zonder enige beet van iets geks terug in het kamp was. Later op de avond nog even gesocialised met de mensen van het kamp (helaas zonder biertjes) want echt de ergste ervaring in dit 'boot' camp was een bezoek aan de toiletten. Zelden in mijn leven zo'n stank moeten ruiken. Dus Laura en ik een wedstrijdje zo min mogelijk naar de wc, (helaas verloren) maar ik was een goede tweede. Om ook direct de rest van de faciliteiten te bespreken.... geen. Wassen was mogelijk, maar met bruin regenwater, waar je dus niet echt schoon van wordt.
Dinsdag was alweer de laatste dag van het kamp en konden we nog eenmaal op bootsafari. Wederom een goede oogst dus we konden met een goed gevoel afscheid nemen van de Kinabantang river (helaas geen olifanten want die waren te ver van het camp). Al met al dus een bijzondere en echt super ervaring maar oh wat waren wij blij dat we ons zelf hadden verwend met een luxe hotel terug in Sandakan. Dus eindelijk weer naar een normale wc en een oh zo heerlijke douche. Laura was helemaal uitgeput, die heeft het voor elkaar gekregen om 15 uur te slapen en ik heb heerlijk van uit het schone bedje tv liggen kijken.
Herboren 's ochtends gebruik gemaakt van het heerlijke ontbijtbuffet (als je decadent doe moet je het goed doen)om daarna weer terug te vliegen naar onze uitval basis Kota Kinabalu. Hier 's avond lekker uitgebreid gegeten met een meisje die we hadden ontmoet tijdens het kamp, dus erg gezellig.
Gister (donderdag) ons zelf getrakteerd op een laatste stranddagje. Voor de kust van Kota Kinabalu liggen vijf eilandjes die ook allen in de categorie super mooi bounty vallen. Dus met de strandtas en onze badminton set onder de arm richting zon. Het eiland bood ook nog goede snorkel mogelijkheden dus we waren weer ulitiem gelukkig.....
Nu zit ons Borneo avontuur er helaas weer op, we vliegen zo direct terug naar Kuala Lumpur en dan gaat het wel heel snel richting maandag (de dag dat ik weer vertrek).
Maar Kuala Lumpur moet nog verkend worden dus wij vermaken ons nog wel even.

Dit was het ene laatste verhaaltje......... dus to be continued....